STOP CHASING CONFIDENCE. IT'S NOT IMPORTANT (Eng/Thai)
Stop Chasing Confidence. It's Not Important
By Paul Dale | The 3AM Method
Bad week of practice. Lost your last two matches. Feeling shaky when under pressure in matches?
Everyone's advice? "Start working on your confidence!"
Yeah. But will that work?
The Confidence Trap
Here's the problem with chasing confidence: You've often been through periods when your confidence is high and you go into matches feeling as good as you've ever felt—but eventually the same problems in your game surface, and the downward mental spiral begins again.
It's circular.
"I'll perform well when I feel confident" → "I'll feel confident when I perform well." You're stuck.
And those pre-match confidence checks? "Do I feel confident? Am I ready?" That's like checking if you're relaxed every five minutes. The checking itself creates the problem.
What If Confidence Is The Wrong Target?
Here's a different way to think about it:
Confidence isn't the fuel you need for the car. It's the enjoyable view you get while looking out the car window.
Top performers don't focus on feelings. They focus on process. Did I prepare? Check. Do I have a game plan? Check. Am I committed to competing? Check.
How do they FEEL about it? Irrelevant.
Your preparation creates readiness, not confidence. You've done the work. You have systems in place to devise a plan for any opponent. Every opponent, if played correctly, is beatable—and you're just the person to take them down.
The "No Matter What" Mindset
Elite mindset: "I'm showing up fully, regardless of how I feel."
Amateur mindset: "I'll play well IF I feel confident."
See the difference? One is a decision. The other is a hope.
Great performances often happen while feeling uncertain. Athletes admit doubt before career-best performances all the time. "I wasn't sure I could do it, but I committed to trying anyway."
Before the 2002 Australian Open, Thomas Johansson of Sweden was ready to fly home. He was playing poorly and knew his game wasn't where it needed to be to win a Grand Slam title.
It took some strong words from his girlfriend and his coach for him to stay and compete in the year's first Grand Slam event.
Johansson, an unseeded player, won the title against Marat Safin (RUS) in 4 sets.
Confidence had nothing to do with Thomas Johansson's win. He had none! He told himself that he would do everything in his power to defend the points, stay in the point and out-hustle his opponent. It worked, so he did it for his next match. The rest is now written in the tennis history books.
Doubt doesn't disqualify you. Only quitting does.
What Actually Drives Performance?
If not confidence, then what?
Commitment. You're competing fully, feelings be damned (Thomas Johansson).
Preparation. You've done the work. You know what to do. That's readiness.
Present-moment focus. Locked into THIS point. Not monitoring your emotions
Acceptance. "I feel nervous AND I'm competing anyway." Both can be true.
The Paradox
Here it is: The less you need to feel confident, the more often confidence shows up.
Why? Because you're not checking for it. You're not demanding it. You're just competing.
Confidence becomes a side effect of showing up despite doubt, executing your process, and building evidence through action.
Bottom Line
หยุดวิ่งไล่หาความมั่นใจ มันไม่ใช่สิ่งสำคัญ
โดย พอล เดล | The 3AM Method
สัปดาห์ที่ฝึกซ้อมไม่ดี แพ้สองแมตช์ติดกัน รู้สึกสั่นและไม่มั่นใจเวลาต้องเล่นในสถานการณ์กดดัน?
คำแนะนำที่ทุกคนให้คืออะไร?
“เริ่มฝึกสร้างความมั่นใจสิ!”
ใช่ แต่... มันจะได้ผลจริงหรือ?
กับดักแห่งความมั่นใจ
ปัญหาคือ การ “ไล่ตามความมั่นใจ” มักจะทำให้คุณวนอยู่ในวงกลมเดิม ๆ
คุณอาจเคยมีช่วงเวลาที่ความมั่นใจสูงมาก รู้สึกพร้อมสุด ๆ ก่อนลงแข่ง
แต่ไม่นาน ปัญหาเดิมในเกมของคุณก็กลับมาอีก และจิตใจก็เริ่มดิ่งลงอีกครั้ง
มันเป็นวงจรที่ไม่จบสิ้น
“ฉันจะเล่นดีเมื่อรู้สึกมั่นใจ” → “ฉันจะมั่นใจเมื่อเล่นดี”
คุณติดอยู่ในกับดักนั้นเอง
และการเช็กตัวเองก่อนแข่งว่า “ฉันมั่นใจไหม? ฉันพร้อมไหม?”
ก็เหมือนกับการเช็กว่าตัวเองผ่อนคลายหรือยังทุก ๆ 5 นาที —
แค่การเช็กนั่นแหละที่สร้างปัญหา
ถ้าเป้าหมายของคุณผิดตั้งแต่ต้นล่ะ?
ลองคิดอีกมุมหนึ่ง...
ความมั่นใจไม่ใช่น้ำมันเชื้อเพลิงของรถ
แต่มันเป็นวิวสวย ๆ ที่คุณเห็นจากหน้าต่างรถระหว่างทางต่างหาก
นักกีฬาระดับสูงไม่สนใจความรู้สึก
พวกเขาสนใจกระบวนการ
-
ฉันเตรียมตัวมาดีไหม? ✅
-
ฉันมีแผนเกมไหม? ✅
-
ฉันมุ่งมั่นที่จะสู้เต็มที่ไหม? ✅
พวกเขารู้สึกอย่างไรกับสิ่งเหล่านี้? — ไม่เกี่ยวเลย
เพราะสิ่งที่สร้าง “ความพร้อม” คือการเตรียมตัว ไม่ใช่ความมั่นใจ
คุณทำงานมามากพอแล้ว
คุณมีระบบในการวางแผนรับมือคู่ต่อสู้ทุกคน
และคู่ต่อสู้ทุกคน “สามารถถูกเอาชนะได้” ถ้าเล่นถูกทาง
และคุณนี่แหละ คือคนที่จะทำได้
ทัศนคติแบบ “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
นักกีฬาระดับสูง: “ฉันจะลงแข่งเต็มที่ ไม่ว่าจะรู้สึกยังไงก็ตาม”
นักกีฬาทั่วไป: “ฉันจะเล่นดี ถ้าฉันรู้สึกมั่นใจ”
เห็นความต่างไหม?
แบบแรกคือ “การตัดสินใจ”
แบบหลังคือ “ความหวัง”
หลายครั้งผลงานที่ยอดเยี่ยมเกิดขึ้นตอนที่คุณรู้สึกไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำ
นักกีฬาหลายคนยอมรับว่า
“ฉันไม่แน่ใจว่าจะทำได้ แต่ฉันก็เลือกที่จะลองให้เต็มที่”
ก่อนการแข่งขัน Australian Open ปี 2002
โธมัส โยฮันสัน (Thomas Johansson) จากสวีเดน
เกือบจะบินกลับบ้าน เพราะเขาเล่นได้แย่มาก
และคิดว่าตัวเองไม่มีทางคว้าแชมป์แกรนด์สแลมได้
แต่ด้วยคำพูดปลุกใจจากแฟนสาวและโค้ช
เขาตัดสินใจอยู่ต่อและแข่งขันในแกรนด์สแลมแรกของปี
สุดท้าย โยฮันสัน ซึ่งไม่ได้เป็นมือวางของรายการ
เอาชนะ มารัต ซาฟิน (Marat Safin) จากรัสเซีย ไปได้ใน 4 เซต
ความมั่นใจไม่มีส่วนในชัยชนะครั้งนั้นเลย
เพราะเขาแทบไม่มีมันเลยด้วยซ้ำ!
เขาบอกตัวเองแค่ว่า “จะป้องกันให้ได้ทุกแต้ม อยู่ในแต้มให้นาน และขยันกว่าอีกฝ่าย”
มันได้ผล — เขาทำแบบเดิมในแมตช์ต่อไป
และที่เหลือก็กลายเป็นหน้าประวัติศาสตร์เทนนิสไปแล้ว
ความสงสัยไม่ได้ทำให้คุณหมดสิทธิ์ชนะ มีแต่การยอมแพ้เท่านั้นที่ทำให้แพ้แน่
แล้วอะไรล่ะที่เป็นตัวขับเคลื่อนผลงานจริง ๆ ?
ถ้าไม่ใช่ “ความมั่นใจ” แล้วอะไรคือสิ่งสำคัญ?
-
ความมุ่งมั่น (Commitment) — ลงแข่งเต็มที่ ไม่สนความรู้สึก (แบบโธมัส โยฮันสัน)
-
การเตรียมพร้อม (Preparation) — ทำงานมาแล้ว รู้ว่าต้องทำอะไร
-
การอยู่กับปัจจุบัน (Present focus) — โฟกัสที่แต้มนี้ ไม่ใช่อารมณ์ตอนนี้
-
การยอมรับ (Acceptance) — “ฉันรู้สึกประหม่า และฉันก็จะลงแข่งอยู่ดี” ทั้งสองอย่างอยู่ร่วมกันได้
ความย้อนแย้ง
ยิ่งคุณไม่ต้องการ “ความมั่นใจ” มากเท่าไร
“ความมั่นใจ” ก็จะปรากฏขึ้นบ่อยเท่านั้น
เพราะคุณไม่ได้ตรวจสอบมัน
ไม่ได้เรียกร้องมัน
คุณแค่ลงแข่ง
ความมั่นใจจะกลายเป็นผลพลอยได้จากการ “ลงมือทำ”
แม้ในขณะที่มีความสงสัย
เมื่อคุณทำตามกระบวนการและสร้างหลักฐานจากการกระทำของตัวเอง
สรุป
หยุดรอให้รู้สึกมั่นใจก่อน แล้วค่อยเล่นให้ดี
เริ่มเล่นให้ดีที่สุดตอนนี้เลย
แล้วปล่อยให้ความมั่นใจตามมาทีหลังก็ได้
หน้าที่ของคุณไม่ใช่ “รู้สึกดี”
หน้าที่ของคุณคือ “แข่งขัน”
%20copy.png)
Comments
Post a Comment